براساس یک مطالعه جدید منتشر شده در مجله مراقبت از دیابت، کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ در زمینه عملکرد کلی آموزشی، بدتر از کودکان بدون دیابت نیستند.
برای کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱، رفتن به مدرسه می‌تواند چالش‌های بسیاری را از اختلال معمول در نظارت بر قند خون تا پرداختن به ملاحظات غذایی و موقعیت‌هایی مانند قند خون بالا یا پایین، به همراه داشته باشد. علاوه بر این مسائل عمدتاً اجتناب ناپذیر، در برخی موارد، مناطق مدرسه ممکن است موانع قانونی (یا گاهی اوقات کاملاً غیرقانونی) مانند تشویق دانش آموزان دیابتی برای حضور در مدارس خاص، یا تماس با والدین برای مقابله با مشکلاتی که یک پرستار مدرسه باید با آنها برخورد کند، ایجاد کنند. ایمن ماندن در مدرسه و دانستن حقوق قانونی خود موضوعاتی است که سازمان های متمرکز بر دیابت اغلب در برنامه های خانواده های کودکان مبتلا به دیابت قرار می دهند. با وجود این چالش ها و نگرانی ها، شواهدی از تحقیقات قبلی وجود دارد که نشان می دهد ابتلا به دیابت نوع ۱ ممکن است تأثیر مضری بر عملکرد مدرسه نداشته باشد.
در مطالعه اخیر، محققان در بریتانیا به معیارهای مختلف عملکرد آموزشی در کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ و همسالان بدون دیابت آنها نگاه کردند. آنها از داده‌های سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۶ استفاده کردند که از هشت گروه دانشگاهی مختلف (گروهی از دانش آموزان در همان سطح پایه)بودند. ۱،۲۱۲ کودک مبتلا به دیابت نوع ۱ و ۲۶۳،۴۲۶ کودک بدون دیابت در این مطالعه شرکت داشتند. نتایجی که محققان بررسی کردند شامل غیبت از مدرسه در کودکان ۶ تا ۱۶ ساله، عملکرد تحصیلی در سن ۱۶ سالگی، و رفتن به تحصیلات عالی در سن ۱۸ سالگی یا بالاتر بود.
هیچ تفاوت آموزشی قابل‌توجهی در کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ دیده نشد.
محققان دریافتند که به طور کلی، تفاوت قابل توجهی در نتایج تحصیلی بین کودکان مبتلا به دیابت نوع ۱ و افراد بدون دیابت وجود ندارد، علیرغم این واقعیت که افراد مبتلا به دیابت به طور متوسط سالانه حدود ۹ غیبت بیشتر از مدرسه داشتند. اما در زیرگروه‌های کودکان مبتلا به دیابت، تفاوت‌های مهمی در پیامدها وجود داشت. کودکان مبتلا به دیابت که بهترین کنترل دیابت را داشتند (همانطور که توسط A۱C اندازه‌گیری شد، معیار کنترل طولانی‌مدت قند خون)، نتایج آموزشی بهتری نسبت به کودکان بدون دیابت داشتند، در حالی که آن‌هایی که بدترین کنترل قند خون را داشتند، نتایج آموزشی بدتری داشتند. این تفاوت‌ها ممکن است به طور مستقیم به دلیل کنترل قند خون باشد یا نباشد، بلکه ممکن است تفاوت در ثروت یا سایر منابع، یا انگیزه والدین یا دانش آموزان در مورد کنترل دیابت و عملکرد مدرسه را منعکس کند.
محققان نوشته‌اند: ” داده‌های ما به شدت نشان می‌دهند که هیچ اثر منفی کلی از دیابت بر عملکرد آموزشی، حتی برای کسانی که مدت‌زمان بیشتری دیابت دارند، وجود ندارد.” اما آنها اشاره کردند که ” سطوح کم‌تر بهینه [ A۱C ]، کودکانی را شناسایی می‌کند که باید حمایت آموزشی و بالینی بیشتری برای آنها در نظر گرفته شود.”
منبع: diabetes self management
