براساس یک مطالعه جدید که در مجله آلزایمر منتشر شدهاست، مصرف مکمل ویتامین D با خطر کمتر ابتلا به زوال عقل (اختلال شناختی پیشرفته)و زندگی طولانیتر عاری از زوال عقل در ارتباط است.
زوال عقل و زوال شناختی در بزرگسالان مسن تر شایع است و افراد مبتلا به دیابت به ویژه احتمال ابتلا به آنها را دارند. فراتر از کنترل قند خون، اقداماتی وجود دارد که ممکن است بتوانید برای کاهش خطر زوال شناختی در صورت ابتلا به دیابت انجام دهید. مطالعات نشان داده اند که تعدادی از الگوهای سبک زندگی ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش دهد و سال های بدون زوال عقل را افزایش دهد از جمله داشتن فعالیت بدنی کافی، خوردن غذاهای سرشار از آنتی اکسیدان زیاد و اجتناب از غذاهای فوق فرآوری شده. تحقیقات همچنین نشان دادهاند که داشتن سطح بالاتری از ویتامین D در مغز ممکن است با خطر کمتری برای کاهش شناختی مرتبط باشد، اما این ارتباط به خودی خود نشان نمیدهد که مصرف ویتامین D بیشتر خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش میدهد.
در مطالعه اخیر، محققان رابطه بین مصرف مکمل ویتامین D در هر دوزی و خطر ابتلا به زوال عقل را در یک دوره ۱۰ ساله بررسی کردند. آن ها همچنین احتمال زنده ماندن به مدت پنج سال بدون ابتلا به زوال عقل را بررسی کردند. از ۱۲۳۸۸ شرکت کننده ۴۶۳۷ مکمل ویتامین D مصرف کردند و ۷۷۵۱ نفر مکمل ویتامین D مصرف نکردند. میانگین سن هر دو گروه در ابتدای مطالعه ۷۱.۲ سال بود. تفاوتهای قابلتوجهی بین گروهها از همان ابتدا وجود داشت که گروه مکمل ویتامین D به طور متوسط تحصیلات بیشتری داشت و شرکت کنندگان زن و سیاهپوست کمتری داشتند. اختلال شناختی خفیف و افسردگی نیز در گروه بدون مکمل شایعتر بود.
مکمل ویتامین D با کاهش خطر زوال عقل مرتبط است
در طی ۱۰ سال پیگیری، ۲۶۹۶ شرکتکننده به زوال عقل مبتلا شدند، ۲۰۱۷ نفر از گروه بدون مکمل و ۶۷۹ نفر از گروه مکمل ویتامین D. پس از تعدیل تعدادی از تفاوتها بین دو گروه از جمله سن، جنس، نژاد، سطح تحصیلات، افسردگی، یا تشخیص قبلی شناختی به غیر از زوال عقل، محققان دریافتند که مصرف ویتامین D با ۴۰ درصد کمتر خطر ابتلا به زوال عقل مرتبط است. همه عوامل دیگر برابر بودند، زنان ۱۲ درصد بیشتر از مردان در معرض ابتلا به زوال عقل بودند، در حالی که شرکت کنندگان سیاه پوست ۴۱ درصد کم تر از شرکت کنندگان سفیدپوست در معرض ابتلا به زوال عقل قرار داشتند.
میزان بقای پنج ساله بدون زوال عقل نیز در گروه مکمل ویتامین D بیشتر بود (۸۳٫۶ % در مقایسه با ۶۸٫۴ % در گروه بدون مکمل). جای تعجب نیست که داشتن اختلال شناختی خفیف در ابتدای مطالعه با نرخ کمتر بقای بدون زوال عقل مرتبط بود. در میان شرکت کنندگانی که با اختلال شناختی خفیف شروع به کار کردند، میزان بقای پنج ساله بدون زوال عقل برای کسانی که ویتامین D گرفتند ۴۹.۶ % و برای کسانی که ویتامین D دریافت نکردند ۳۴.۵ % بود. در میان شرکت کنندگانی که بدون هیچ گونه اختلال شناختی شناخته شده شروع به کار کردند، نرخ بقای پنج ساله بدون زوال عقل برای کسانی که ویتامین D مصرف کردند ۹۵٫۳ درصد و برای کسانی که ویتامین D مصرف نکردند ۸۹٫۱ درصد بود.
محققان اشاره کردند که اگرچه این نتایج ارتباط روشنی را بین مصرف ویتامین D و خطر زوال عقل پایین نشان میدهند، اما دوز بهینه ویتامین D را روشن نمیکنند. آنها نوشتند: ” آزمایشهای بالینی آینده باید دوزاژ مکمل ویتامین D را در نظر بگیرند، در حالی که توجه زیادی به سطوح پایه ویتامین D (خون)داشته باشند.” روشن کردن مدت زمان مواجهه، روابط دوز-پاسخ، و نقش کمبود ویتامین D برای اطلاع رسانی مطالعات مداخله ضروری است.
منبع: diabetes self management