چکیده
زمینه:
اثربخشی نسبی داروهای کاهنده گلوکز برای استفاده با متفورمین برای حفظ سطح هموگلوبین گلیکوزیله هدف در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نامشخص است.
روش:
در این کارآزمایی که شامل شرکت‌کنندگان مبتلا به دیابت نوع ۲ با مدت کمتر از ۱۰ سال بود که متفورمین دریافت می‌کردند و سطح هموگلوبین گلیکوزه شده ۶٫۸ تا ۸٫۵ درصد داشتند، ما اثربخشی چهار داروی رایج پایین‌آورنده گلوکز را مقایسه کردیم. ما به طور تصادفی شرکت کنندگان را برای دریافت انسولین گلارژین U-100 (از این پس گلارژین)، گلیمپیرید سولفونیل اوره، آگونیست گیرنده پپتید ۱ گلوکاگون مانند لیراگلوتید، یا سیتاگلیپتین، یک دی پپتیدیل پپتیداز ۴ اختصاص دادیم. پیامد متابولیکی اولیه یک سطح هموگلوبین گلیکوزه شده بود که هر سه ماه یکبار اندازه‌گیری می‌شد، ۷ درصد یا بالاتر که متعاقباً تأیید شد، و پیامد متابولیک ثانویه یک سطح هموگلوبین گلیکوزه تأیید شده بیشتر از ۷٫۵ درصد بود.
یافته‌ها:
در مجموع ۵۰۴۷ شرکت‌کننده (۱۹.۸ % سیاه‌پوست و ۱۸.۶ % اسپانیایی یا لاتین)که برای دیابت نوع ۲ متفورمین دریافت کرده بودند به مدت ۵ سال پی‌گیری شدند. بروز تجمعی سطح هموگلوبین گلیکوزیله ۷٫۰ % یا بالاتر (نتیجه متابولیک اولیه) به طور قابل توجهی در بین چهار گروه متفاوت بود؛ میزان گلارژین (۲۶٫۵ در هر ۱۰۰ شرکت کننده – سال) و لیراگلوتاید (۲۶٫۱) مشابه و کمتر از گلیمپراید (۳۰٫۴) و سیتاگلیپتین (۳۸٫۱) بود. تفاوت بین گروه ها با توجه به سطح هموگلوبین گلیکوزیله بیش از ۷٫۵ % (پیامد ثانویه) با پیامد اولیه مشابه بود. هیچ تفاوت مادی با توجه به نتیجه اولیه در میان زیر گروه های از پیش تعیین شده که بر اساس جنس , سن , یا نژاد یا گروه قومی تعریف شده اند وجود نداشت . با این حال، در میان شرکت‌کنندگانی که سطح هموگلوبین گلیکوزیله شده پایه بالاتری داشتند، به نظر می‌رسد که گلارژین، لیراگلوتاید، و گلیمپیراید بیشتر از سیتاگلیپتین است. هیپوگلیسمی شدید نادر بود اما با گلیمپراید (در ۲٫۲ درصد از شرکت کنندگان) بیشتر از گلارژین (۱٫۳ درصد)، لیراگلوتاید (۱٫۰ درصد) یا سیتاگلیپتین (۰٫۷ درصد) بود. شرکت کنندگانی که از این دارو استفاده کردند، عوارض جانبی گوارشی بیشتری را گزارش کردند و وزن بیشتری را نسبت به سایر گروه‌های درمانی از دست دادند.
نتیجه:
هر چهار دارو، وقتی به متفورمین اضافه شدند، سطح هموگلوبین گلیکوزیله را کاهش دادند. با این حال، گلارژین و لیراگلوتاید در دستیابی و حفظ سطوح هموگلوبین گلیکوزیله به طور قابل توجهی، البته به میزان متوسط، مؤثرتر بودند.
