در سال ۲۰۱۹، تقریبا ۴۶۳ میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به دیابت بودند که اکثریت قریب به اتفاق آن‌ها (حدود ۹۰ %)مبتلا به دیابت نوع ۲ بودند. دیابت خطر بیماری‌های قلبی عروقی، سکته و مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی را دو برابر می‌کند. چاقی علت اصلی قابل اصلاح دیابت نوع ۲ است، در حالی که ژنتیک نیز احتمال ابتلا را در برخی افراد افزایش دهد.
محقق اصلی پروفسور برایان فرنس از دانشگاه کمبریج، بریتانیا و دانشگاه میلان ایتالیا می‌گوید: ” از آنجا که ما با ژن‌های خود به دنیا آمده‌ایم، ممکن است بتوان به اوایل زندگی اشاره کرد که چه کسی در طول زندگی خود شانس بالایی برای ابتلا به دیابت دارد.” ” ما این مطالعه را انجام دادیم تا بفهمیم که آیا ترکیب خطر ارثی با شاخص توده بدنی فعلی (BMI)می‌تواند افراد در بالاترین خطر ابتلا به دیابت را شناسایی کند. سپس تلاش‌های پیشگیرانه می‌تواند بر روی این افراد متمرکز شود.”
این مطالعه شامل ۴۴۵،۷۶۵ شرکت‌کننده از بیوبانک بریتانیا بود. میانگین سنی آن‌ها ۵۷.۲ سال بود و ۵۴ % آن‌ها زن بودند. خطر ابتلا به دیابت با استفاده از ۶.۹ میلیون ژن ارزیابی شد. قد و وزن در زمان ثبت‌نام برای محاسبه BMI بر اساس kg / m۲ اندازه‌گیری شد. شرکت کنندگان براساس خطر ژنتیکی دیابت به پنج گروه تقسیم شدند. آن‌ها همچنین براساس BMI به پنج گروه تقسیم شدند.
شرکت کنندگان تا متوسط سن ۶۵.۲ سال پی‌گیری شدند. در طول این مدت، ۳۱،۲۹۸ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ شدند.
کسانی که در بالاترین گروه BMI (با میانگین ۳۴.۵ کیلوگرم بر متر مربع)بودند، خطر دیابت را ۱۱ برابر در مقایسه با شرکت کنندگان در پایین‌ترین گروه BMI (با میانگین ۲۱.۷ کیلوگرم بر متر مربع)افزایش دادند. بالاترین گروه BMI، صرف‌نظر از خطر ژنتیکی، احتمال بیشتری برای ابتلا به دیابت نسبت به سایر گروه‌های BMI داشت.
پروفسور فرنتیوس گفت: ” یافته‌ها نشان می‌دهند که BMI نسبت به استعداد ژنتیکی عامل خطر بسیار قوی تری برای دیابت است.”
سپس محققان از روش‌های آماری برای تخمین اینکه آیا احتمال دیابت در افراد با BMI بالا حتی اگر برای مدت طولانی اضافه‌وزن داشته باشند، بیشتر خواهد بود، استفاده کردند. آن‌ها دریافتند که مدت افزایش BMI تاثیری بر خطر دیابت ندارد.
پروفسور فرنتیوس گفت: ” این نشان می‌دهد که وقتی مردم از آستانه مشخصی برای BMI عبور می‌کنند، شانس دیابت آن‌ها بالا می‌رود و در همان سطح خطر بالا باقی می‌ماند، بدون توجه به اینکه چه مدت اضافه‌وزن دارند.”
او اشاره کرد که آستانه BMI احتمالا برای هر فرد متفاوت است که در آن شروع به افزایش سطح غیر طبیعی قند خون می‌کنند. پروفسور فرنتیوس گفت: ” یافته‌ها نشان می‌دهند که بیشتر موارد دیابت را می توان با پایین نگه داشتن BMI زیر نقطه برش که باعث ایجاد قند خون غیر طبیعی می‌شود، مهار کرد. این بدان معنی است که برای جلوگیری از دیابت، BMI و قند خون باید به طور منظم ارزیابی شوند. زمانی که فردی شروع به ایجاد مشکل قند خون می‌کند، تلاش‌ها برای کاهش وزن حیاتی هستند.”
پروفسور فرنتیوس گفت: ” همچنین ممکن است بتوان دیابت را با کاهش وزن در مراحل اولیه قبل از بروز آسیب دائمی معکوس کرد.”
منبع
