طبق مطالعه جدید، یکی از جایگزین‌های شکر که معمولا در میان محصولات رژیمی یافت می‌شود می‌تواند اثر معکوس بر کاهش وزن داشته باشد.
به گزارش پایگاه خبری دیابت (دیابتیک نیوز)، آسپارتام که در نوشیدنی‌ها، ماست‌ها و آدامس‌های رژیمی متعددی به کار می‌رود تقریبا ۲۰۰ برابر شیرین‌تر از شکر است.
تیمی از محققان امریکایی این شیرین‌کننده مصنوعی را مورد بررسی قرار دادند و ارتباطی میان این شیرین‌کننده و افزایش اشتها و مصرف کالری پیدا کردند.
نویسنده اصلی این پژوهش، دکتر ریچارد هودین از دپارتمان جراحی بیمارستان‌های عمومی ماساچوست می‌گوید: «جایگزین‌های شکر مثل آسپارتام، برای کاهش وزن و کاهش وقوع سندرم متابولیک طراحی شده‌اند اما تعدادی از مطالعات کلینیکی و اپیدمولوژیک نشان می‌دهند که این محصولات خوب کار نمی‌کنند و در واقع ممکن است همه چیز را بدتر کنند.»
«ما دریافتیم که آسپارتام سد راه یک آنزیم روده به نام اینتسینال آلکالین فسفات (IAP) می‌شود که قبلا نشان داده بودیم که می‌تواند از چاقی، دیابت نوع دو و سندرم متابولیک جلوگیری کند. پس فکر می‌کنیم که آسپارتام، حتی به عنوان جایگزین شکر هم ممکن است کار نکند زیرا مانع جنبه‌های سودمند IAP می‌شود.»
این تیم به عنوان بخشی از تحقیق خود، چهار گروه موش را با رژیم‌های غذایی مختلف مقایسه کردند. دو گروه از موشها با رژیم غذایی معمولی تغذیه شدند. به یکی از این دو آب در ترکیب با آسپارتام داده شد و به گروه دیگر آب بدون شیرین‌کننده داده شد. دو گروه دیگر هم یک رژیم غذایی پرکالری دریافت کردند که باز هم به دو دسته با شیرین‌کننده و بدون آن تقسیم می‌شد.
یافته‌ها نشان دادند که گروهی که رژیم پرکالری با آب دارای آسپارتام دریافت می‌کردند در مقایسه با موشهایی که رژیم غذایی مشابه داشتند اما آب خالی می‌آشامیدند وزن بیشتری به دست آوردند.
موشهای هر دو رژیم غذایی که آسپارتام دریافت کرده بودند سطح قند خون و فشار خون بالاتری نسبت به حیواناتی داشتند که جایگزین شکر را دریافت نکرده بودند که این می‌تواند نشان‌دهنده عدم تحمل گلوکوز باشد.
دکتر هودین، که پروفسور جراحی مدرسه پزشکی هاروارد نیز هست، می‌گوید: «مردم واقعا نمی‌فهمند که چرا این شیرین‌کننده‌های مصنوعی کار نمی‌کنند. برخی شواهد وجود داشت که این شیرین‌کننده‌ها در واقع می‌توانند شما را گرسنه‌تر کنند و با افزایش مصرف کالری در ارتباط باشند.»
«یافته‌های ما در مورد جلوگیری آسپارتام از عملکرد IAP می‌تواند توضیح دهد که چرا استفاده از آسپارتام، اثر معکوس دارد. در حالی که ما نمی‌توانیم دیگر مکانیزم‌های دخیل را کنار بگذاریم، آزمایشات ما به وضوح نشان می‌دهند که آسپارتام، مستقل از اثرات دیگر، مانع فعالیت IAP می‌شود.»
این پژوهش به صورت آنلاین در نشریه «فیزیولوژی کاربردی، تغذیه و متابولیسم» منتشر شده است.
منبع: The global diabetes community
